fic toriko (toriko x komatsu) ช๊อกโกแลต แห่ง คำสัญญา

ดีจ้า

วันนี้เป็นเรื่อง toriko

คู่ โทริโกะxมัตสึ




........................................................................................................

ณ โรงแรมกรูเมต์

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ เวลา 6.00 น.

"โคมัตสึ ไปล่าวัตถุดิบกัน"คนร่างใหญ่ผมสีฟ้าผู้มีรอยข่วนสามรอยใต้ตาซ้ายวิ่งชน(??)ประตูเข้ามาในห้องครัว

เชฟตัวน้อย น่ารักกำลังยุ่งอยู่กับการทำอะไรซักอย่าง

"คุณโทริโกะ"โคมัตสึตกใจกับการมาของโทริโกะ

"เร็วไปกันเร็ว โคมัตสึ"โทริโกะเดินเข้าไปหาร่างบางที่กำลังตกใจอยู่กับการทำอะไรซักอย่าง

"ขะ ขอโทษนะครับคุณโทริโกะ ผมคงไปด้วยไม่ได้หรอกครับ"โคมัตสึปฏิเสธด้วยความสุภาพ

"หะ ทำไมไปไม่ได้ละ"โทริโกะถึงกับค้างแต่ก็ดึงสติและถามต่อ

"ผมกำลังยุ่งอยู่นะครับ ขอโทษจริงๆนะครับคุณโทริโกะ"โคมัตสึรีบก้มหัวขอโทษ

"........................."โทริโกะถึงกับนิ่ง ไม่มีอะไรจะพูด

"คุณโทริโกะ ช่วยออกไปด้วยนะครับ"โคมัตสึพูดและดันหลังของโทริโกะให้ออกไปจากห้องครัว

"................."ณ บัดนี้ โทริโกะก็ยังพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นการกระทำเมื่อครู่ของร่างบาง ปฏิเสธคำชวน แถมยังไล่เขาออกมาอีก

'นี่มัน เกิดอะไรขึ้นกับโคมัตสึวะ'โทริโกะเดินคอตกออกจากโรงแรมไป

"ผมต้องขอโทษนะครับคุณโทริโกะ"โคมัตสึพึมพำกับตัวเองและเดินไปทำงานต่อ

โทริโกะนั่งจิตล่องลอยอยู่ในอากาศ

ทั้งโคโคะและซานี่ นั่งมองอาการของเพื่อนสนิทตน

"โทริโกะ"ซานี่เรียกก่อน

".........."เงียบ

"นี่ โทริโกะ"โคโคะลองเรียกบ้าง

"........"ไม่มีสัญาญาณ จากหมายเลขที่เรียก

"โทริโกะ"ทั้งสองตะโกนใส่โทริโกะพร้อมกัน

"เฮ้ย มีอะไร เกิดอะไรขึ้น"โทริโกะสะดุ้งและหันมองซ้ายมองขวา

"เป็นอะไรไปโทริโกะดูแปลกๆไปนะ"โคโคะเปิดประเด็น

"นั้นสิ ฉันเห็นนายนั่งเหม่อลอย อ่ะ ไม่ใช่สิ นะจะบอกว่า จิตหลุดซะมากกว่า มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"ซานี่

"แล้วโคมัตสึคุงหายไปไหนละ ทำไมไม่มากับนายละโทริโกะ"โคโคะถาม

"โคมัตสึไม่ว่างนะ"โทริโกะตอยเสียงอ่อย

"ห่ะ ปกติถึงมัตสึจะไม่ว่างทุกครั้งมัตสึก็จะมากับนายไม่ใช่เหรอ แล้วทำไม คราวนี้ถึง"ซานี่ถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"ไม่รู้เหมือนกันสิ อยู่ๆ ก็โดนปฏิเสธแล้วก็โดนไล่ออกมาเนี่ย"โทริโกะถึงกับคอตกลงทันที

"ห่ะ เป็นไปไม่ได้มั้งอย่างมัตสึเนี่ยนะที่ไล่นายออกมานะ"ซานี่ถึงกับตกใจเมื่อรู้ว่าโทริโกะโดนโตมัตสึปฏิเสธแถมยังไล่เขาด้วย

"ก็มันเป็นไปแล้วอ่ะ"คราวนี้โทริโกะถึงกับจิตหลุดยิ่งเดิม

"ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆนะ"โคโคะที่นั่งฟังพูดขึ้น

"นั้นสิ คนอย่างมัตสึนะเหรอ จะปฏิเสธนาย"ซานี่เสริม

"โทริโกะ คุณไปทำอะไรโคมัตสึคุงเหรอป่าวครับ"โคโคะถาม

"ฉันยังไม่ได้ไปทำอะไรเลยนะ"โทริโกะพูดเสียงแข็ง

"นายอย่างจะไม่รู้เรื่องก็ได้มั้งว่าทำอะไรลงไปนะ อย่างเช่น นายอาจจะพูดอะไรแปลกๆออกไปจนโดนมัตสึโกรธก็ได้"ซานี่พูด

"มันจะเป็นไปได้อย่างไงละ"โทริโกะพูด

"ไม่รู้แหละ อย่างไงซะ นายก็ลองไปขอโทษมัตสึดูสิ"

"ห่ะ ได้ไงละ ก็ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ"โทริโกะพูด

"ก็เพราะนายเป็นอย่างนี้ไงละ โคมัตสึคุง อาจจะโกรธในเรื่องที่นายไม่รู้ก็ได้นะ"โคโคะที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นทำให้โทริโกะเริ่มคิด

"ไปก็ได้"โทริโกะเดินออกไป

"ไม่ไหวเลยนะโทริโกะเนี่ย"ซานี่นั่งลงจิบกาแฟต่อ

"นั้นสินะครับ ถ้าเป็นผม ผมจะไม่มีทางทำให้โคมัตสึโกรธหรอกนะครับ"โคโคะพูดและนึกถึงร่างเล็ก

"อะ มันต้องฉันสิ ฉันไม่มีทางยกมัตสึให้นายหรอกนะโคโคะ"ซานี่ถึงกับมองตาขวางใส่โคโคะ

"ผมก็เหมือนกัน"

ชิ้งๆๆๆ

วันที่ 13 กุมภา เวลา 23.00 น.

ทางโทริโกะ

โทริโกะที่มาถึงโรงแรมกรูเมต์และเดินเข้าไปในห้องครัวและมองหาเป้าหมาย

แต่ก็ไม่เจอจึงถามพนักงานแถวนั้น

"นี่ โคมัตสึไปไหนงั้นเหรอ"โทริโกะพูด

"หัวหน้าเหรอครับ กลับไปตั้งแต่บ่ายโมงแล้วละครับ"

"แล้วโคมัตสึไปไหนรู้หรือป่าว"โทริโกะลองถาม

"ไม่รู้หรอกครับ"

"แล้ว นายพอจะรู้จัก บ้านโคมัตสึหรือป่าว"

"รู้สึกว่า น่าจะอยู่ที่......"

ทางโคมัตสึ เวลา 23.30 น.

"เฮ้อ เสร็จแล้ว"โคมัตสึปาดเหงื่อที่ไหลลงมาที่แก้มและเอากล่องของขวัญมาผูกโบว์

"เอาเก็บไว้ในนี้ก็แล้วกัน"โคมัตสึเอากล่องของขวัญขนาดพอดีมือเก็บเอาตู้เย็น

และเดินไปเปลี่ยนเสื้อ อาบน้ำทันที

ผ่านไป15นาที

"ห้าทุ้ม สี่สิบห้านาที งั้นเหรอ ดึกซะมัดเลย"โคมัตสึเอาผ้าขนหนูมาเช็ดผม

ซ่าๆๆๆ

"ฝนตกงั้นเหรอเนี่ย เดือนกุมภาเนี่ยนะ"โคมัตสึมองที่หน้าต่างที่มีสายฝนตกลงมาอย่างหนัก

"อืม อยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆจัง"โคมัตสึเดินไปที่เตียง

แค่นึกก็ใจเต้นตึกตักแล้ว

จะเอาช๊อกโกแลตไปให้คนๆนั้นได้เหรอป่าวนะ

เขาจะรับเหรอป่าวนะ

"คิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย นอนดีกว่า =/////= "โคมึตสึหน้าแดงสุดๆและบิดตัวบนเตียงไปมา

กริ่งๆๆ

"อ่ะ เสียงกริ่ง ใครมาในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ"โคมัตสึลุกจากเตียงและเดินไปที่ประตู

กริ่ง

เสียงกริ่งยังไม่หยุดดัง

"ครับๆ กำลังจะเปิดแล้วครับ"โคมัตสึเปิดประตูออก

"ครับ ใคร............ครับ....."สิ่งที่โคมัตสึเห็นก็คือชายร่างสูงใหญ่ที่เปียกไปทั้งตัวและผมสีฟ้าที่ปกติก็ฟูและดูยุ่งๆนิดๆแต่ตอนนี้กลับเรียบลง

"คุณโทริโกะ"โคมัตสึตกใจกับสภาพของคนที่อยู่ตรงหน้า

"โคมัตสึ"โทริโกะพูดเสียงเย็น

"เป็นอะไรไปครับ คุณโทริโกะ"โคมัตสึถามร่างสูง

"โคมัตสึ"โทริโกะก็ยังเรียกชื่อร่างบางซ้ำ

"ครับ อ่ะ"โคมัตสึถึงกับตกใจกับการกระทำของร่างสูงตรงหน้า

อยู่ๆโทริโกะก็ดันโคมัตสึเข้าไปในห้องจนร่างเล็กล้มลง

"คะ คุณโทริโกะทำอะไรของคุณครับเนี่ย"โคมัตสึพูดและมองหน้าโทริโกะ

ปัง กึก

โทริโกะเดินเข้าไปและจัดการปิดประตูพร้อมกับล๊อกมัน

"ทะ ทำอะไรนะครับ คุณโทริโกะ"โคมัตสึที่เริ่มเห็นว่าจะไม่ค่อยดีก็ค่อยๆถอยหลังออกห่างจากโทริโกะ

"............."โทริโกะเงียบและเดินเข้าไปหาร่างบางที่นั่งอยู่กับพื้น

"คุณโทริโกะครับ เป็นอะไรไปครับ"ร่างบางค่อยๆถอยไปเรื้อยๆจนหลังติดกับกำแพง

"โคมัตสึ"โทริโกะเดินเข้ามาหาและเรียกชื่อเขาด้วยเสียงเย็น

ไม่เคยเห็นร่างสูงเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย 

น่ากลัว กลัว เขาซักกลัวคนตรงหน้ามากขึ้น

ตึง

โทริโกใช้แขนทั้งสองข้างกั้นร่างบางเอาไว้ไม่ให้หนี

"คุณโทริ อุ๊บ"ร่างบางที่กำลังเรียกร่างสูงก็ต้องหยุดชะงัดด้วยริมฝีปากของร่างสูงที่โจมตีมาด้วยความรุนแรง

"อื้อ"ร่างบางถึงกับตกใจกับการกระทำของร่างสูง

ร่างบางพยายามจะทุบอกของร่างสูงให้ออกไปแต่ว่ามันกลับไม่สะทกสะท้านร่างสูงแม้แต่น้อย

หวาน หวานมาก ฉันอยากจะรู้ซะมัดเลยว่าตัวนายจะหวานขนาดไหน

"ขอโทษนะ แต่ว่าฉันจะไม่ทนอีกแล้ว"ร่างสูงกระชิบที่ข้างหูของร่างบาง

"แฮ่กๆ หะ หยุดเถอะครับ"ร่างบางพยายามจะห้ามร่างสูงแต่ว่าร่างสูงไม่ยอมฟังแม่แต่นิด

สูงขบกัดที่ซอกคอขาวเนียน จนเกิดรอย

"ฮึก หยุดนะครับ"ร่างบางพยายามจะดิ้นแต่ก็สู้แรงของร่างสูงไม่ไหว

มือของร่างสูงเริ่มเลื้อยเข้าที่แผ่นหลังส่วนมืออีกข้างก็ค่อยๆถอดเสื้อร่างบางออก

"หะ หยุด อุ๊บ"ร่างบางขัดขืนแต่ก็ริมฝีปากของร่างสูงประกบอีกครั้ง คราวนี้ช่างร้อนแรงจนร่างบางอ่อนระโหย

มือค่อยๆดึงกางเกงออกและล้วงมือเข้าไปในกางเกงในสีขาว

"ฮึก อะอย่าจับนะ"ร่างบางรีบห้ามเมื่อร่างสูงจับส่วนอ่อนไหวของร่างบาง

ร่างสูงไม่ได้สนใจปฏิกริยาของร่างบางซะเท่าไหน ตอนนี้เขาสนแค่ ร่างบางตรงหน้าเขาจะอร่อยแค่ไหน

ร่างสูงเริ่มคุมส่วนอ่อนไหวและขยับขึ้นลงด้วยความเร็ว

"ฮึก  พอ  ได้  แล้ว    อ๊า"ร่างบางถึงกับจุดสุดยอดและปล่อยน้ำสีข้นออกมา

"ฮื่อ จะ เจ็บ เจ็บ"ร่างบางถึงกรีดร้องเมื่ออยู่ๆร่างสูงใช้นิ้วเข้าไปในช่องด้านหลัง

"อย่าเกร๊งสิ"

แค่เสียงทำก็ทำให้ใจเขาสั่นระรัวไม่หยุด

ร่างสูงสอดนิ้วเข้าไปครบทั้งสามนิ้วและดึงนิ้วออก

"แฮ่กๆ ฮึก"ร่างบางที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว

ร่างสูงก็สอดใส่เข้าไปซะแล้ว

"เจ็บ"ร่างบางถึงกับกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บ

"ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเกร๊งนะ"ร่างสูงกระชิบที่ข้างหูของร่างบาง

ร่างสูงขยับตัวเมื่อเห็นว่า ร่างบางเริ่มปรับตัวได้แล้ว

บทรักของทั้งคู่ยังบรรเลงไปจนเช้า

วันที่ 14 กุมภา เวลา 9.00 

"อืม"เสียงครางของคนที่นอนอยู่บนเตียงเรียกความสนใจของร่างสูงที่นั่งเฝ้าร่างบาง

"โคมัตสึ"โทริโกะเรียกชื่อร่างบางเบาๆ

"คุณโทริโกะ"โคมัตสึกระเด๋งขึ้นจากเตียงแต่เพราะว่าความเจ็บทำให้ร่างบางต้องล้มลงไปนอนอีกรอบ

"นายเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ"

"เพราะคุณไม่ใช่เหรอครับ"โคมัตสึสะบัดหน้าหนี

"ฉันขอโทษ โคมัตสึ แต่ฉันอดใจไม่ไหวจริงๆ"โทริโกะพูดเสียงเศร้าทำให้ร่างบางต้องหันมามอง

"คุณโทริโกะ"โคมัตสึค่อยๆโอบคอของโทริโกะไว้

"โคมัตสึ ฉันขอโทษ"โทริโกะกล่าวขอโทษ ร่างบาง

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเป็นคุณโทริโกะนะ ผมไม่โกรธหรอกนะครับ"โคมัตสึพูดและกระชับกอด

"โคมัตสึ"ร่างสูงยิ้มออกมา

"จริงด้วยรอแป๊ปนะครับ"โคมัตสึปล่อยมือออกและค่อยๆเดินไปที่ห้องครัว

โทริโกะมองตามหลังโคมัตสึไป

โคมัตสึหายไปเกือบ5นาที 

มันทำให้โทริโกะที่นั่งรออยู่เป็นห่วงและลุกขึ้นเพื่อไปดูร่างบาง

"คุณโทริโกะ นี่ครับ"โคมัตสึยื่นกล่องของขวัญสีชมพูให้กับร่างสูง

"นี่คือ??"โทริโกะพยายามจะพลิกกล่องดู

"ช๊อกโกแลตนะครับ"

"ช๊อกโกแลต"

"ครับ "

"ผมพยายามทำให้คุณตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับ ที่ผมไล่คุณออกไปก็เพราะว่ามันจะไม่เซอร์ไพร์ไงละครับ ถ้าคุณรู้นะ"

"โคมัตสึ"ร่างสูงมองหน้าคนตรงหน้า

"ก้มมานี่สิครับคุณโทริโกะ ผมมีอะไรจะบอก"โคมัตสึบอกให้โทริโกะก้มลงมาหาและโทริโกะก็ทำตามอย่างว่าง่าย

โคมัตสึใช้จมูกชนที่แก้มของร่างสูงและกระชิบที่หูของร่างสูงว่า

"สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ"ร่างบางยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยน

โทริโกะอึ้งกับการกระทำของร่างบางแต่ก็ยิ้มออก

"ผมรักคุณนะครับ คุณโทริโกะ"โคมัตสึพูดด้วยสีหน้าที่แดงเพราะความเขินอาย

"ฉันก็รักนาย โคมัตสึ"

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

โอ้ เฮ้  จบซะที 

นั่งแต่งจนปวดหัวเลย